4 نکته نگارش شعر و بازبینی و مرور و رفع عیب های آن
در این مطلب 4 نکته کاربردی برای نگارش شعر و بازبینی و مرور و رفع عیب های آن را آموزش می دهیم. امیدوارم شعرهای تان پر از احساس شعف و شور باشد.
شماره 1 – هدف داشته باشید
از نوشتن یک شعر هدفی داشته باشید – می خواهید مخاطب شما چه احساسی داشته باشد؟
آیا فقط برای سرگرمی می نویسی یا برای خودت؟ شعر اغلب یک شکل بسیار شخصی از نوشتن است، اما این بدان معنا نیست که شما نباید همزمان به مخاطب خود فکر کنید.
اگر می خواهید در نهایت کتاب شعر خود را منتشر کنید، باید به چند نکته در مورد اهداف خود فکر کنید.
چه احساسی یا اخلاقی را می خواهید منتقل کنید؟ چه چیزی را می خواهید بیان کنید؟
اینها سوالات مهمی هستند که باید به آنها پاسخ داد تا شعری تاثیرگذار و به یاد ماندنی بنویسید.
2- هنگام نوشتن شعر از عبارات کلیشه ای خودداری کنید
کلیشه های زیادی وجود دارد که می خواهید هنگام نوشتن شعر از آنها اجتناب کنید.
هیچ چیز واقعاً مانند کلیشه ها (و قافیه های اجباری، همانطور که قبلاً ذکر کردیم) یک شاعر آماتور را نشان نمی دهد.
با وجود وسوسه، از عبارات کلیشه ای خودداری کنید. خط به خط بروید و زبان خود را تا جایی که می توانید واضح و اصیل کنید.
اگر قطعاتی در شعر شما وجود دارد که به نظر می رسد قبلاً آنها را خوانده یا شنیده اید، سعی کنید آن را دوباره بنویسید تا بدیع تر شود. از قطعات تکراری استفاده نکنید. برای اینکار شعر زیاد بخوانید تا حتی به طور ناخودآگاه هم قطعات تکراری در اشعارتان نباشد. برای اینکار به سایت خرید کتاب الکترونیک بروید.
شماره 3 – مینیمالیسم را انتخاب کنید
در طرف مینیمالیسم اشتباه کنید. هنگامی که یک پیش نویس تهیه کردید، آن را به نیازهای خالی و خام برش دهید.
هر کلمه ای باید سرشار از احساس و معنا باشد و هر کلمه باید کاملا ضروری باشد.
اگر شعرتان به نظرتان طولانی میآید، تصور کنید که برای خواننده شما چگونه خواهد بود. آماده ویرایش شعر خود باشید تا به بهترین شکل آن برسد.
«شعر فقط ریاضی کلمه است. هر قطعه معنایی دارد، و هیچ قطعه اضافی نمی تواند وجود داشته باشد در غیر این صورت گیج کننده می شود. این فقط تبدیل به یک پازل می شود که از تمام کلماتی که چیزی را به شما احساس می کنند ساخته شده است.” – ابیگیل گیروآر
شماره 4 – شعر خود را اصلاح کنید
جادوی واقعی شعر در بازنگری و پالایش اتفاق می افتد.
جهنم همیشه زنده از آن تجدید نظر کنید. به تعبیر یک استاد قدیمی من: از نشستن با آن نترس. هفتهها، ماهها، سالها – تا زمانی که شعر نیاز دارد.
داشتن اهداف و جدول زمانی برای نوشتن بسیار خوب است، اما قبل از اینکه بدانید شعر آماده است، عجله نکنید.
از انتزاع پرهیز کنید. انتزاع کلمه ای است که فقط می تواند به یک مفهوم یا احساس اشاره کند – این یک چیز ملموس و ملموس نیست. برخی از نمونه های این عبارتند از آزادی، عشق، اسارت، پرخاشگری.
انتزاع ها باعث می شوند که هر فرد چیزی متفاوت را به تصویر بکشد، بنابراین آنها کلمات ضعیفی هستند و شعر شما را ضعیف می کنند.
به جای استفاده از انتزاع، به این فکر کنید که از چه تصویری می توانید برای انتقال آن احساس یا مفهوم استفاده کنید. لیبرتی می تواند تبدیل به زنجیر پاره شدن یا پرواز پرندگان شود. عشق می تواند آوردن قهوه برای همسرتان در رختخواب، نوازش سگ، تمیز کردن سنگ قبر باشد.
به بهترین تصاویر برای انتقال ایده خود از آن انتزاع فکر کنید تا هر خواننده بتواند با شما در یک صفحه باشد.
خودتان را به شکلی کبوتر نکنید که خلاقیت شما را خفه کند، از تصویر و صدا استفاده کنید، برای هر شعر معنا و هدفی داشته باشد، و آنقدر تجدید نظر کنید تا زمانی که از انگشتانتان خون بیاید.